Tag: protest

Protest pracowników ochrony zdrowia

11 września na ulice Warszawy wyszły dziesiątki tysięcy pracowników ochrony zdrowia w ramach strajku. Na czele demonstracji niesiono transparent „Grabarze murem za ministrem i rządem”.

Demonstrujący przypominali, że kryzys służby zdrowia zagraża zdrowiu i życiu obywateli. Pracownicy medyczni protestowali przeciwko pogarszającym się warunkom płacowym, a także nakładaniu na nich nowych obowiązków. Nowe zasady wynagradzania w zawodach medycznych spowodowały, iż wynagrodzenia wielu z nich spadły. Jedną z najbardziej poszkodowanych grup zawodowych są ratownicy medyczni. Pomimo iż podczas kolejnych fal pandemii Covid-19 znajdowali się na pierwszej linii walki, nie otrzymali z tego tytułu odpowiednich gratyfikacji finansowych.

Według danych portalu Rynekzdrowia.pl najczęstsza pensja ratownika to około 3920 zł brutto. Godzina jego pracy w ciężkich warunkach jest wyceniana na około 21 zł brutto, najwyższe wynagrodzenie to 36 zł brutto za godzinę, lecz mało który z ratowników je otrzymuje. Bardzo różnorodne są również warunki pracujących na etatach oraz kontraktach. Ci drudzy zostali pozbawieni wielu dotychczasowych uprawnień. W trakcie pandemii musieli walczyć między innymi o przydział odpowiednich strojów ochronnych.

Malejąca siła nabywcza pensji, a także nowe obowiązki, wynikające najczęściej z braków kadrowych, spowodowała, że ratownicy medyczni zaczęli masowo rezygnować z pracy. W niektórych stacjach pogotowia ratunkowego zabrakło personelu. Przez pewien czas braki łatano między innymi wysyłając do nagłych przypadków lotnicze pogotowie ratunkowe, czyli generując ogromne wydatki na loty śmigłowców w sytuacjach, w których wystarczyła by obsada zwykłej karetki.

Niewiele lepiej przedstawia się sytuacja pielęgniarek. Biały personel, niezbędny w każdym szpitalu, zarabia bardzo mało. Często są to wynagrodzenia niewiele wyższe od najniższej pensji. Aż 40% respondentów skierowanej do pielęgniarek ankiety, przygotowanej przez pozarządowe Stowarzyszenie Pielęgniarki Cyfrowe, zarabiało poniżej 3 000 zł netto, 42% zarabiało z kolei między 3000 a 4500 zł netto. Nie dziwi więc, że pielęgniarek zaczyna brakować, a średnia wieku w tym zawodzie w roku 2020 przekroczyła 53 lata. Brakuje nowego personelu, a wielu absolwentów i absolwentek szkół pielęgniarskich swoje szanse widzi tylko w emigracji do państw Europy Zachodniej.

Ministerstwo Zdrowia w odpowiedzi rozprzestrzeniało między innymi fałszywe informacje o rzekomo bardzo wysokich zarobkach pracowników ochrony zdrowia. Pielęgniarki, według jego danych, zarabiają nawet 6 000 złotych. Ogólnopolski Związek Pielęgniarek i Położnych, komentując te doniesienia udowodnił, że na wynagrodzenie takie pielęgniarka musiałaby pracować 300 godzin miesięcznie oraz wykonywać wszelkie możliwe procedury oraz zabiegi. Jest to więc fizycznie niemożliwe.

2 sierpnia powstał Ogólnopolski Komitet Protestacyjno-Strajkowy Opieki Zdrowia. 9 września przedstawił on Ministerstwu Zdrowia listę postulatów. Najważniejsze z nich to:

  • Szybszy niż planowany wzrost nakładów na system opieki zdrowotnej do wysokości 8 proc. PKB.
  • Zwiększenie wynagrodzeń pracowników ochrony zdrowia do poziomów średnich w OECD i UE względem średniej krajowej.
  • Zwiększenie liczby pracowników w systemie ochrony zdrowia do poziomów średnich w krajach OECD i UE (w tym dodatkowych pracowników obsługi administracyjnej i personelu pomocniczego) i wprowadzenie norm zatrudnienia uzależnionych od liczby pacjentów.
  • Realny wzrost wyceny świadczeń medyczny, ryczałtów i tzw. dobokaretki oraz poprawa dostępności pacjenta do świadczeń.

Po demonstracji 11 września przed kancelarią premiera wzniesione zostało Białe Miasteczko, w którym pozostała część protestujących. Wsparły ich organizacje lewicowe i społeczne. Swoje poparcie dla protestu wyraziła także rolnicza Agro Unia.

Trudno prognozować jak zakończy się protest medyków. Jego uczestnicy domagają się rozmów bezpośrednio z premierem, ponieważ uważają ministra zdrowia za niekompetentnego oraz winnego tragicznej sytuacji służby zdrowia. Protestujący mają poparcie niemal 70% ankietowanych Polaków.Jednocześnie nie pada jednak odpowiedź jak zwiększyć środki na służbę zdrowia.

Zarówno rząd jak i liberalna opozycja odmawiają przyznania tego co oczywiste – konieczna jest radykalna podwyżka składki zdrowotnej, zwłaszcza dla najbogatszych. Potrzeba również większej progresji podatkowej i radykalnego opodatkowania wielkiego kapitału.

Duopol POPiS nie zamierza również zmienić priorytetów budżetowych na przykład zmniejszając wydatki na zbrojenia, aby sfinansować służbę zdrowia. Rezygnacja z zakupu myśliwców F-35 umożliwiłaby zapewnienie sprawnego funkcjonowania ratownictwa medycznego. Skutki przynosi „tresowanie” społeczeństwa przez kapitalistyczne media. Tylko 37% ankietowanych byłoby gotowych płacić wyższe podatki w zamian za lepszą ochronę zdrowia. Większość badanych nie rozumie również idei opodatkowania najbogatszych, niechętnie odnosząc się do jakiegokolwiek podnoszenia podatków.

Protest 400 górników z 7 kopalń na Śląsku

24 września 400 górników rozpoczęło protest pod ziemią. Pracownicy siedmiu kopalń sprzeciwili się ich zamykaniu bez przedstawienia planu dla Śląska i Zagłębia oraz zagwarantowania zwalnianym zatrudnienia w innych branżach.

Kopalnie czasy świetności mają za sobą. Jeszcze w 1990 roku zatrudniały 388 tysięcy osób. Od wprowadzenia kapitalizmu branża podupadła. Obecnie w górnictwie pracuje około 83 tysięcy osób, z tego 77 procent pod ziemią. Ostatnio pretekstem do zamykania kopalń stała się pandemia Covid-19 i częste zachorowania wśród górników, a także konieczność ograniczenia, ze względów ekologicznych, gospodarki opartej na węglu.

Rząd PiS zaprezentował hipokryzję. Z jednej strony mówił o zmniejszającym się zapotrzebowaniu na węgiel oraz braku ekonomicznego uzasadnienia dla wydobycia, z drugiej sprowadzał węgiel nawet z tak odległych krajów jak Australia czy RPA. Rząd PiS wielokrotnie zapewniał górników, iż przygotuje program pomostowy, dzięki czemu będą mogli zatrudnić się między innymi przy odnawialnych źródłach energii. Obietnice te, składane głównie przed wyborami, nie miały jednak pokrycia. Od lat zaniedbywano i wstrzymywano rozwój energetyki wiatrowej czy słonecznej.

Nie dziwią obawy górników, którzy mówią, iż zamiast perspektywy zmian przedstawiono im jedynie plany likwidacji zakładów. Podczas negocjacji strona rządowa zapowiedziała wprowadzenie modelu transformacji zatrudnienia wzorowanego na niemieckich doświadczeniach. Propozycje będą jednak wiarygodne dopiero, gdy powstaną analizy społecznych skutków przemian oraz programy tworzenia miejsc pracy dla zwalnianych.

Kopalnie są jednymi z ostatnich dużych zakładów pracy o sporym uzwiązkowieniu. Pomimo kolejnych etapów uelastyczniania form zatrudnienia, tworzenia prywatnych spółek górniczych oraz outsourcingu wielu usług powiązanych z branżą, górnicze związki zawodowe nadal są siłą, z która należy się liczyć. Kapitalistyczne władze dążą więc do ich marginalizacji oraz rozbicia branży górniczej w taki sposób, aby zatrudnionych pozbawić perspektyw, podzielić, a tym samym uniemożliwić im dalsze organizowanie się.

NIE dla represji za poglądy, nie dla nowelizacji art. 256 KK – protest pod Sejmem! Dzisiaj!

Zapraszamy na ul. Wiejską 4/6/8 w Warszawie na protest organizowany przez Kampanię Czerwoną – „NIE dla represji za poglądy, nie dla nowelizacji art. 256 KK!” – dzisiaj o godz. 18:00. Bądźmy tam razem! Wyraźmy sprzeciw wobec drastycznemu ograniczaniu wolności słowa i sumienia w Polsce!

Jak piszą organizatorzy protestu, przyjęcie poprawki 88

oznacza zagrożenie dla demokracji i kryminalizowanie propagowania idei lewicowych, z których każdą władza będzie mogła uznać za „komunizm”, a nowe prawo stanowi również zagrożenie dla wszelkich lewicowych ruchów protestu, czy organizacji społecznych

O skandalicznej i antywolnościowej poprawce 88, nowelizującej art. 256 Kodeksu Karnego, która penalizuje głoszenie poglądów komunistycznych (sic!) pisaliśmy tydzień temu w artykule NIE dla antywolnościowej poprawki 88!

Gdyby jednak komuś nie udało się dotrzeć na protest, będzie transmisja na żywo na Facebooku:

Na świecie pojawiły się już pierwsze głosy poparcia i solidarności z Komunistyczną Partią Polski a także w obronie wolności słowa i sumienia w Polsce

Anti-communist persecution in Poland intensifies as the state authorities attempt to criminalize the communist activity by changes of the penal code. This is an element of the anti-communist campaign aimed at banning the Communist Party of Poland. The legal changes are also a part of the persecution such as a trial of the members of the CPP and the „Brzask” editorial board, lasting for about 3,5 years, despite the fact that the court on January declared them as innocent. At the same time the Polish authorities raise other obstacles to the communist activity as well as falsifying the history and destroying anything connected with communism and the Peoples’ Poland.

A perseguição anti-comunista intensifica-se na Polónia agora que as autoridades estatais tentam criminalizar a actividade comunista através de mudanças no código penal. Isto é um elemento da campanha anti-comunista com o objectivo de banir (ilegalizar) o Partido Comunista da Polónia. As mudanças na lei são também parte da perseguição tal como tem sido o julgamento dos camaradas do PC da Polónia e da redacção editorial do “Brzask”, que dura há 3 anos e meio, apesar da decisão do tribunal em Janeiro de declará-los inocentes. Ao mesmo tempo as autoridades polacas impõem outros obstáculos à actividade política comunista assim como falsificam a história e destroem tudo o que esteja ligado ao comunismo e à Polónia Popular.

The amendments to the penal code, including the ban of communist activity (article 256) were made just 10 days before the elections to the European Parliament. They mean heavier, unacceptable punishments and widening scope of punishable crimes. The changes are numerous and concern 105 out of 360 articles of the code. The government presented the changes as a reaction on the paedophilia scandal among the Catholic priests and related to this crime. However, just a few amendments concern it.

As emendas ao código penal, que incluem a proibição da actividade comunista (artigo 256), foram feitas apenas 10 dias antes das últimas eleições para o Parlamento Europeu. Elas significam castigos mais pesados e inaceitáveis e o alargar do âmbito dos crimes puníveis. As mudanças são numerosas e dizem respeito a 105 dos 360 artigos do código. O governo apresentou as mudanças como uma reacção ao escândalo de pedofilia entre os padres católicos e relacionado com este crime. Contudo, apenas algumas emendas dizem respeito a isso.

The reactionary changes have been proceded very hastily. On the 14th of May, the project was sent by the government to the parliament. The next day the Sejm (the lower chamber) started the legislative procedure and on 16th of May, it was voted and passed by the Sejm. Later it was passed to the upper chamber – Senate, which added further 43 amendments, and now returns to be voted in Sejm. The government has the majority in both chambers so it would not have any problems with passing the amendments. Next, the new law should be signed by the president. There is a widespread opinion of lawyers that changes of the code violate the constitution and human rights. However, the Constitutional Court is currently controlled by the judges nominated by the government.

As mudanças reaccionárias estão a ser tramitadas de forma acelerada. No dia 14 de Maio o projecto foi enviado do governo para o parlamento. No dia seguinte o Sejm (a câmara de deputados) começou o procedimento legislativo e no dia 16 de Maio o projecto foi votado e passou no Sejm. Mais tarde passou na câmara alta – o senado – que acrescentou umas 43 emendas adicionais e agora volta para ser votado no Sejm. O governo tem maioria em ambas as câmaras de forma que não teria problemas em passar as emendas. Depois, a nova lei deveria ser promulgada pelo presidente. Existe uma opinião generalizada dos advogados que as mudanças do código violam a constituição e os direitos humanos. Contudo, o Tribunal Constitucional está neste momento controlado por juízes nomeados pelo governo.

Amended article 256* bans communism and equates it with Nazism and fascism. Previously it penalised the promotion of the „fascist or other totalitarian systems of the state”. 10 years ago there was already an attempt to ban the communist symbols with the same article, it was met with internal and international protests and in 2011 it was cancelled by the Constitutional Court. However, in recent years the law was used very widely as shows the history of the trial of the CPP and „Brzask”. The new version of the law bans the ideology, symbols or any other contents (prints, recordings), as well as presentation and possession of any symbol of this content. The new code also increases the penalty from 2 to 3 years of imprisonment.

O artigo 256 emendado* proíbe o comunismo e coloca-o ao mesmo nível que o nazismo e o fascismo. Anteriormente o mesmo artigo penalizava a promoção de “sistemas de Estado fascistas ou outros totalitários”. 10 anos atrás já houve uma tentativa de proibir os símbolos comunistas com o mesmo artigo. Essa tentativa foi enfrentada com protestos internos e internacionais e em 2011 foi cancelada pelo Tribunal Constitucional. Contudo em anos recentes esta lei foi usada abundantemente como mostra a história do julgamento do PC da Polónia e do “Brzask”. A nova versão da lei proíbe a ideologia, os símbolos e outros conteúdos (impressões, gravações), assim como a apresentação e a posse de qualquer símbolo com este conteúdo. O novo código aumenta também a pena de 2 para 3 anos de prisão.

We demand all the prosecutions against the communists to be stopped immediately.

We call the communist parties to oppose the anti-communist campaign and penalization of communist ideas in Poland.

We ask you to organize the international protests in front of Polish embassies or send protest letters, preferably on the 12th of June, when the new law is planned to be finally passed by the parliament.

*We include the new version of the article which bans the communist activity in Poland:

Nós exigimos que todos os processos judiciais contra os comunistas parem imediatamente.

Nós apelamos aos partidos comunistas para se oporem à campanha anti-comunista e à penalização das ideias comunistas na Polónia.

Nós pedimos a vocês para organizarem protestos internacionais em frente das embaixadas polacas e para enviar cartas de protesto, de preferência até 12 de Junho quando a lei está planeada para finalmente passar no parlamento.

“Art 256

1. Who publicly promotes Nazi, communist, fascist or other totalitarian state system or calls for hatred on the basis of national, ethnic, racial or denominational differences, or because of lack of a religious denomination, is subjected to the penalty of deprivation of liberty for up to 3 years.
1a. The same punishment is imposed on who publicly propagates nazi, communist and fascist ideologies or an ideology calling for use of violence to influence political or social life.
2. The same penalty shall be imposed on anyone who, for the purpose of dissemination, produces, records or imports, acquires, sells, offers, stores, holds, presents, transports or transmits a print, recording or other object containing the content specified in § 1 or 1a or which is the carrier of the Nazi, communist, fascist or other totalitarian symbolism, used in a way that propagates the content.

*Artigo 256

1. Quem publicamente promover os sistemas de Estado nazi, comunista, fascista e outros totalitários ou apelar ao ódio sobre a base de diferenças de carácter nacional, étnico, racial ou religioso ou pela falta de religião está sujeito à pena de privação da liberdade até 3 anos.
1a. A mesma punição é imposta a quem publicamente propagar as ideologias nazi, comunista, fascista ou uma ideologia apelando ao uso da violência para influenciar a vida política ou social.
2. A mesma pena será imposta em qualquer pessoa que, com o propósito de propagação, produz, grava ou importa, adquire, vende, oferece, armazena, mantém na sua posse, apresenta, transporta ou transmite uma impressão, gravação ou outro objecto que contém o conteúdo especificado na alínea 1 ou que é portador de símbolos de carácter nazi, comunista, fascista ou outros totalitários, usados de uma forma que propaguem o seu conteúdo.

Pelo Anti-Imperialismo

Si intensifica nei paesi dell’UE la persecuzione anticomunista con nuovi strumenti e modifiche legislative che mirano a mettere al bando l’ideologia, l’organizzazione e l’attività comunista. Lettonia, Lituania, Estonia, Romania, Ungheria, Moldavia, Repubblica Ceca, Polonia, Ucraina hanno già in vigore una legislazione che mette fuorilegge ogni forma di organizzazione, propaganda e attività comunista o pone pesanti limitazioni all’esistenza dei partiti comunisti, promuove la persecuzione, l’azione penale e la condanna dei comunisti, divieti dei simboli e nomi comunisti, ecc.

In questi giorni, le autorità polacche stanno procedendo ad una modifica del codice penale che esplicita l’equiparazione del comunismo con il nazifascismo sulla scia delle varie risoluzioni del Parlamento Europeo, come quelle del 2006 e del 2009 fino all’istituzione da parte dell’Unione Europea della “Giornata europea di ricordo delle vittime dei regimi totalitari” il 23 agosto di ogni anno. A dimostrazione di come la persecuzione anticomunista vada di pari passo con le politiche antipopolari e la promozione della reazione ad ogni livello.

I comunisti polacchi da anni subiscono la persecuzione giudiziaria, con un processo a carico di membri del KPP e del comitato editoriale del loro giornale “Brzask”, durato circa 3 anni e mezzo (conclusosi con l’assoluzione) e altri ostacoli all’attività comunista, attraverso la falsificazione della storia e la manipolazione della memoria collettiva fino all’azione di decomunistizzazione attraverso la distruzione di monumenti e la cancellazione della toponomastica riferita al comunismo, alla Polonia Popolare, alla Resistenza antifascista e all’Armata Rossa. Emblematica fu l’anno scorso l’irruzione della polizia all’Università di Szczecin per interrompere una conferenza scientifica su Marx in occasione del bicentenario della sua nascita.

Secondo quando denunciato dal Partito Comunista Polacco (KPP), membro della Iniziativa Comunista Europea, i cambiamenti reazionari della legislazione stanno procedendo molto rapidamente. Il 14 maggio, il progetto è stato inviato dal governo al parlamento. Il giorno successivo la Sejm (la camera bassa) ha avviato la procedura legislativa e il 16 maggio è stato approvato. Successivamente è passato alla camera alta – Senato, che ha aggiunto ulteriori 43 emendamenti, e ora ritorna alla Sejm per esser votato. Il governo – guidato dal Partito nazionalista di destra Diritto e Giustizia (PiS) legato alla Chiesa Cattolica – ha la maggioranza in entrambe le camere, quindi non avrà problemi con il passaggio degli emendamenti. Il parlamento si appresta ad approvare definitivamente il progetto il prossimo 12 giugno.

In particolare, la modifica dell’articolo 256 mette al bando il comunismo e lo equipara al nazismo e il fascismo. In precedenza puniva la promozione del “sistema fascista o di altri sistemi totalitari dello stato“; 10 anni fa c’era già stato un tentativo di mettere al bando i simboli comunisti con lo stesso articolo, ma venne accolto con proteste interne e internazionali e nel 2011 fu annullato dalla Corte costituzionale. Tuttavia, negli ultimi anni la legge è stata utilizzata in modo molto ampio, come dimostra la storia del processo al KPP e “Brzask” in cui l’accusa si basava su un articolo dedicato all’anniversario della Rivoluzione d’Ottobre, nel quale si parlava della necessità della rivoluzione sociale. Il Pubblico Ministero, sottoposto al Ministro degli Interni, in quella occasione avanzò lo schema dell’equiparazione tra comunismo e fascismo sotto il titolo di “totalitarismo”.

Nonostante non abbia avuto successo nell’aule di tribunale, la campagna anticomunista del governo reazionario (con l’appoggio anche dell’opposizione liberale), al servizio della borghesia polacca, ha portato quindi a nuova versione della legge che vieta l’ideologia, l’attività, i simboli o qualsiasi altro contenuto (stampe, registrazioni), così come la presentazione, la propaganda e il possesso di qualsiasi simbolo e materiale di contenuto comunista. Il nuovo codice aumenta anche le pene da 2 a 3 anni di reclusione.

In una intervista dello scorso anno, Beata Karon, dirigente del KPP, dichiarava che «l’obiettivo di questa campagna è proibire l’attività rivoluzionaria perché offre un’alternativa ai vuoti slogan del partito di governo. Il KPP è l’unico partito marxista di orientamento chiaramente di classe. È per questo che cercano di bandirlo. È parte di un progetto più ampio di limitazione delle libertà. La legislazione lavorativa polacca, ad esempio, è stata modificata per rendere quasi impossibili gli scioperi legali, attraverso ostacoli burocratici. Inoltre la legge sulle riunioni si è fatta più restrittiva, ostacolando l’organizzazione delle proteste. […] La maggioranza del popolo non è anticomunista. Coloro che hanno vissuto ai tempi del socialismo ricordano le conquiste sociali, maggiori livelli di vita e prospettive per la classe lavoratrice, senza disoccupazione e senza preoccupazione di avere un alloggio. È per questo che la propaganda anticomunista è diretta principalmente ai giovani attraverso le scuole e centri di propaganda come l’Istituto della Memoria Nazionale (IPN)».

«[…] La persecuzione – prosegue – riflette anche l’ideologia anticomunista dominante nei paesi dell’UE. Non è un caso che questo accada mentre l’Unione Europea adotta una politica di distorsione della storia del continente, ad esempio, annunciando che il comunismo è equiparabile al nazismo. Le istituzioni europee promuovono, ad esempio, il ricordo delle “vittime dei totalitarismi” marcando il comunismo come uno di essi. Inoltre cancella il ruolo del comunismo nella lotta contro il fascismo e la vittoria sui nazisti nella Seconda Guerra Mondiale. Questo avviene in un momento in cui il neofascismo è in crescita e l’Europa sta soffrendo la crisi del capitalismo. L’anticomunismo è una delle forme di difesa del capitalismo e l’appoggio all’ultradestra anticomunista è una misura di sicurezza per i capitalisti. […]»

«La Polonia – conclude – è uno Stato capitalista che recentemente ha limitato le libertà che la società ha conquistato dopo le lotte sociali […] L’attuale primo ministro, Mateusz Morawiechi, che è stato per molto tempo manager di grandi banche, rappresenta gli interessi del settore finanziario. Il suo principale obiettivo è assicurare le istituzioni internazionali che la Polonia non danneggerà i monopoli transnazionali.»

La Riscossa

red.

PCM z apelem solidarności z KPP

8 grudnia Komunistyczna Partia Meksyku zorganizowała akcję solidarności z prześladowanymi działaczami KPP i redakcją  Brzask pod ambasadą RP w Meksyku z hasłami: „NO pasaran dla metod i praktyk antykomunistycznych!” oraz „Niech żyje internacjonalizm proletariacki!”.

red.

PCI z apelem solidarności z KPP

6 grudnia 2018 r. przed polską ambasadą w Rzymie odbył się protest przeciwko represjom wobec KPP i antykomunistycznej polityce polskiego rządu zorganizowany przez Włoską Partię Komunistyczną (PCI).

PCI wystąpiła także z „Apelem solidarności z Komunistyczną Partią Polski”, podpisanym przez setki osób, w tym intelektualistów, profesorów uniwersyteckich, liderów włoskiego ruchu robotniczego oraz artystów.

3 grudnia PCI zorganizowała demonstracje przed konsulatami RP w Palermo, Genui, Turynie, Mediolanie, Neapolu i Bolonii. Konsulom RP przekazano kopię „Apelu solidarności z KPP”. W pikietach udział wzięli także przedstawiciele innych włoskich organizacji komunistycznych i antyfaszystowskich.

red.

Rewolucja we Francji? Protesty Gilets Jaunes

Działania protestujących Gilets Jaunes stały się jednym z największych i najbardziej zaskakujących wydarzeń we Francji, które wyrosły z spontanicznego buntu kierowców przeciwko podwyżkom od podatku od silników wysokoprężnych w masowy ruch protestacyjny w całym kraju przeciwko burżuazyjnej polityce wysokich cen i nadmiernemu opodatkowaniu oraz przeciwko  antyrobotniczej polityce UE i MFW.

Gilets Jaunes – „żółte kamizelki” – które noszą swoją nazwę od kurtek o wysokiej widoczności, które wszyscy francuscy kierowcy są zobowiązani nosić – rozpoczęły swój strajk od stałych blokad dróg krajowych.

Ruch Żółtych Kamizelek wykracza już poza Francję i obejmuje jak na razie Hiszpanię, Belgię i Holandię, stale się rozrastając.

Ruch Gilets Jaunes cieszy się szerokim poparciem społecznym (już ponad 75% Francuzów solidaryzuje się i popiera protestujących na ulicach). Francja wrze i, co pokazują międzynarodowe telewizje, płonie. Ruch Żółtych Kamizelek od 15 listopada 2018 paraliżuje Francję stałymi blokadami na drogach krajowych i gwałtownymi manifestacjami w każdy kolejny weekend.

Tylko z wydarzeń 1 grudnia Gilets Jaunes mają „na koncie” 682 zatrzymania, 263 rannych, z czego 412 zatrzymań i 133 rannych. Straty materialne idą w miliony euro, a spowolnienie gospodarcze – brak ruchu w restauracjach, ograniczenia zakupów w blokowanych centrach handlowych, straty w przemyśle spożywczym w związku z blokadami dróg, a nawet, co zdarzyło się po raz pierwszy od wielu lat, spadek liczby hotelowych rezerwacji – szacuje się już na miliardy euro. Władza wykonawcza zupełnie sobie nie radzi, a opublikowana 29 listopada temu lista żądań Ruchu pokazuje, że w proteście nie chodzi tylko o ceny gazu, paliw i prądu, a społeczne niezadowolenie jest znacznie głębsze.

Lista żądań Gilets Jaunes:

  1. Zero SDF

  2. Wprowadzenie nowych progów podatków

  3. Podniesienie płacy minimalnej do 1300 euro netto

  4. Zakaz budowy centrów handlowych na obrzeżach miast i darmowe parkingi w mieście, co wsparłoby drobnych kupców

  5. Duży plan na izolację budynków mieszkalnych (ekologiczne oszczędzanie ocieplania)

  6. Zwiększenie opodatkowania dla dużych korporacji międzynarodowych takich jak Google, MacDo, Amazon czy Carrefour), a obniżenie podatków dla małych i średnich firm

  7. Ujednolicenie systemu ubezpieczeń społecznych dla wszystkich (w tym dla rzemieślników i przedsiębiorców). Koniec z RSI

  8. System emerytalny musi być solidarny i społeczny – bez emerytury punktowej

  9. Zastopowanie zwiększania podatków paliwowych

  10. Podwyższenie emerytury, by nie było już progu poniżej 1200 euro

  11. Każdy wybrany przedstawicielbędzie uprawniony do mediany wynagrodzenia. Jego koszty transportu będą monitorowane i zwracane, jeśli będą uzasadnione. Prawo do kuponów restauracyjnych i bonów wakacyjnych

  12. Wszystkie pensje, emerytury i świadczenia powinny być indeksowane w stosunku do inflacji

  13. Chronić przemysł narodowy! Zakaz przenoszenia zakładów przemysłowych za granicę. Obrona narodowej branży przemysłowej to obrona nas samych, naszej wiedzy, naszych miejsc pracy

  14. Koniec z pracą na czarno! Nie może być tak, aby osoba pracująca we Francji nie korzystała z tych samych praw pracowniczych i tego samego wynagrodzenia. Każdy, kto ma pozwolenie na pracę we Francji, musi być traktowany na równi z obywatelem francuskim, a jego pracodawca musi wnieść wkład na tym samym poziomie, co francuskiemu obywatelowi wykonującemu tę samą pracę.

  15. Bezpieczeństwo pracy: Kontynuowanie ograniczania umów na czas określony dla dużych firm. Chcemy więcej CDI

  16. Koniec z CICE, a te fundusze przeznaczyć na uruchomienie narodowego przemysłu wodorowego (który jest naprawdę przyjazny dla środowiska w odróżnieniu od samochodów elektrycznych)

  17. Koniec z polityką oszczędnościową. Koniec spłacania odsetek od długu, które uznajemy za nielegalne, i zaczynamy spłacać dług bez przyjmowania pieniędzy od biednych i ubogich, ale przez ściągnięcie 80 miliardów dolarów z oszustw podatkowych

  18. Uwzględnienie przyczyn przymusowej migracji

  19. Dobre traktowanie osób ubiegających się o azyl. Mieszkanie, bezpieczeństwo, żywność i edukacja dla górników. Współpraca z ONZ, aby otworzyć obozy przyjmujące w wielu krajach na całym świecie, w oczekiwaniu na wynik wniosku o azyl

  20. Osoby ubiegające się o azyl, których wnioski zostały odrzucone, powinny wrócić do kraju swojego pochodzenia

  21. Realna a nie fikcyjna polityka integracyjna – Mieszkać we Francji oznacza być Francuzem (kursy języka francuskiego, historii francuskiej i edukacji obywatelskiej, poświadczone certyfikatem)

  22. Ustalenie maksymalnej pensji na 15.000 euro

  23. Tworzenie miejsc pracy dla bezrobotnych

  24. Zwiększenie liczby zasiłków dla niepełnosprawnych

  25. Regulacja czynszów. Więcej tanich mieszkań, zwłaszcza dla studentów i pracowników tymczasowych

  26. Zakaz sprzedaży dóbr publicznych takich jak lotniska czy zapory wodne

  27. Wzrost nakładów na wymiar sprawiedliwości, policję, żandarmerię i wojsko. Regularne wypłacanie lub odzyskiwanie wynagrodzeń za nadgodzin zgodnie z prawem

  28. Wykorzystywanie wszystkich dochodów z opłat autostradowych na utrzymanie autostrad i dróg we Francji oraz na bezpieczeństwo publiczne na drogach krajowych

  29. Ponieważ ceny gazu i energii elektrycznej wzrosły od czasu prywatyzacji dostawcy energii, chcemy ponownej nacjonalizacji operatorów prądu i gazu, aby ceny mogły znacząco spaść

  30. Natychmiastowe przerwanie zamykania małych linii komunikacyjnych, urzędów pocztowych, szkół i domów macierzyńskich

  31. Przywrócić radość osobom starszym. Zakaz zarabiania na seniorach. L’or gris, c’est fini. L’ère du bien-être gris commence! (fr. gra słów: Koniec z szarym złotem, początek szarego dobrobytu)

  32. Maksymalnie 25 uczniów w każdej klasie od przedszkola do 12. klasy

  33. Zwiększenie nakładów na psychiatrię

  34. Referendum powszechne musi być – reforma konstytucji wprowadzająca instytucję referendum powszechnego. Stworzenie czytelnej i efektywnej witryny, nadzorowanej przez niezależny organ kontrolny, w którym ludzie mogą składać wnioski dotyczące prawa. Jeśli taki projekt uzyska 700.000 podpisów, to będzie musiał zostać przedyskutowany i przegłosowany przez Zgromadzenie Narodowe, które będzie miało obowiązek (rok po otrzymaniu 700.000 podpisów) przedstawić go w referendum powszechnych do decyzji wszystkich Francuzów

  35. Wydłużenie kadencji Prezydenta Republiki tak jak było, do 7 lat. Wprowadzić wybory 2 lata po wyborach Prezydenta Republiki, aby Prezydent mógł wsłuchać się w pozytywne lub negatywne sygnały dotyczące jego polityki (poprzez analizę wyników wyborczych). Miałoby to związek z wsłuchiwaniem się w głos ludu

  36. Obniżenie wieku emerytalnego do 60 r. życia dla wszystkich, którzy pracowali fizycznie, wprowadzić prawo do przejścia na wcześniejszą emeryturę w wieku 55 lat

  37. 6-letnie dziecko nie jest w stanie samo się utrzymać – Kontynuacja systemu pomocy Pajemploi do ukończenia przez niego 10 lat

  38. Wspieranie transportu kolejowego cargo

  39. Zniesienie ściągania podatków z góry

  40. Koniec z dodatkami prezydenckimi (które każdy prezydent ma zapewnione do końca życia)

  41. Zniesienie podatku sprzedawcom w sytuacji, kiedy ich klienci płacą kartami kredytowymi.

  42. Wprowadzenie podatku od oleju napędowego, żeglugowego i nafty

We wtorek, po naradzie wewnątrzpartyjnej (partia Macrona, La Republique En Marche, LREM) premier Edouard Philippe ogłosił kilka decyzji, które mają uspokoić gniew Żółtych Kamizelek:

  • moratorium na wzrost cen paliw

  • odwołanie podwyżek cen gazu i prądu

  • zamrożenie akcyzy węglowej i paliw płynnych

  • zrównanie traktowania właścicieli diesli i pojazdów benzynowych (nierówne obciążenia paliwa i pojazdów z silnikiem Diesla były jednym z pierwszych powodów niezadowolenia Kamizelek)

  • zrównanie podatków kierowców prywatnych i przedsiębiorców, których działalność nie opiera się na transporcie

Te zapewnienia miałyby obowiązywać przynajmniej przez najbliższe sześć miesięcy. Dzień później Phillippe ogłosił, że podwyżek cen paliw nie będzie co najmniej przez rok – nie zostaną wpisane do budżetu państwa na 2019 rok. Jednak dysproporcja tej propozycji rządowej i skali żądań społecznych jest dziś ogromna i tym samym nie wyczerpuje postulatów strajkujących.

Wszystko rozstrzygnie się w najbliższy weekend (8-9 grudnia) czy manifestanci odpuszczą, czy będą protestować.

Rząd Macrona-Philippe’a ma na koncie także likwidację tzw. podatku solidarnościowego od fortun (ISF), płaconego przez właścicieli masy własnościowej powyżej 800 000 euro (od 0,5 do 1.5 proc. rocznie). Podatek ten był z pewnością kontrowersyjny. Mimo że majątki najbogatszych Francuzów wyraźnie rosły, wpływy z podatku od nich magicznie malały (w 2012 roku było to 5 mld euro, a w 2017 już tylko 4 mld euro).

Poza tym Francja Macrona chciała przyciągać bogatych rezydentów, a podatek ich wyraźnie odstraszał. Jednak ISF zostało zastąpione podatkiem od nieruchomości. To z kolei przełożyło się na podwyżkę czynszów, podobnie jak napływ zagranicznego kapitału lokowanego w atrakcyjnych wielkomiejskich nieruchomościach. Proces ten, który trwa już od dawna, ale szczególnie nasilił się od czasu kryzysu strefy euro (kiedy to ceny nieruchomości w stolicy Francji utrzymywały się na stałym poziomie bądź rosły, wskazując, że jest to jedna z najpewniejszych lokat kapitału na świecie), uruchomił procesy gentryfikacji w skali podobnej do Nowego Jorku i San Francisco.

Dzisiejsze protesty nie są  tylko reakcją na podwyżkę cen benzyny i ropy, ale odpowiedzią na wieloletnie zaniedbania i powolne, wieloaspektowe przerzucanie kosztów kryzysu z barków finansjery i wielkiego przemysłu na drobnych przedsiębiorców i pracowników.

Zachęcamy do śledzenia informacji na bieżąco 24h/dobę, klikając poniższy link:

https://twitter.com/hashtag/yellowvest?src=hash

Lub szukając na własną rękę poprzez słowa kluczowe lub tagi: gilets jaunes, yellow vests, żółte kamizelki.

red.

KPP popiera protestujących mieszkańców i pracowników Grecji!

Komunistyczna Partia Polski wyraża poparcie dla pracowników i mieszkańców Grecji, którzy 30 maja masowo wyszli na ulice zaprotestować przeciwko antyspołecznym cięciom budżetowym i poparli strajk zorganizowany przez PAME. 

Komunistyczna Partia Polski wyraża poparcie dla pracowników portów Pireus II i Pireus III oraz terminalu SEMPO, którzy wznowili strajk 6 czerwca i przyłącza się do oburzenia wobec bezprawnych działań rządu i korporacji, które chciały odebrać ludziom prawo do strajku w walce o stabilne zatrudnienie, pełne prawa pracownicze oraz o godne warunki bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscu pracy.

Strajk pracowników greckich poparło już wiele zrzeszeń i organizacji w całej Grecji, a także z zagranicy swoje poparcie ogłosili pracownicy włoscy z Triestu, pracownicy francuscy z Marsylii, francuska centrala związkowa Cher, czeski związek zawodowy OSCMS oraz związek pracowników konstrukcyjnych północnej Danii.

Komunistyczna Partia Polski wzywa polskich pracowników stoczni w Szczecinie, Gdańsku i Gdyni oraz wszystkie związki zawodowe do poparcia pracowników portowych w Pireusie.

red.

31.01.2018: Protest we Francji w obronie KPP

27 stycznia przed polską ambasadą w Paryżu odbył się protest przeciwko represjom wobec Komunistycznej Partii Polski oraz trwającemu od dwóch lat procesowi redakcji „Brzasku”. Pikietę zorganizował Międzynarodowy Komitet Solidarności Klasowej, Stowarzyszenie Przyjaciół Edwarda Gierka oraz Centrum Odrodzenia Komunistycznego we Francji – PRCF.

Przedstawiciel PRCF przypomniał: ”27 stycznia mija kolejna rocznica wyzwolenia obozu koncentracyjnego Auschwitz przez Armię Czerwoną. Nasi towarzysze działają w warunkach, coraz wyraźniejszej kryminalizacji ruchu komunistycznego (…), ataku na wszystkie swobody demokratyczne. Nasi towarzysze stają przed sądem za wyrażanie swoich poglądów. W tym samym czasie faszyści, pod ochroną policji, demonstrują na ulicach Warszawy, za przyzwoleniem klerykalno-faszystowskiej kliki Kaczyńskiego. Komuniści zostali postawieni przed wymiarem sprawiedliwości, który z dnia na dzień znajduje się coraz bardziej pod kontrolą polskich władz. Wyraźne jest, że UE poza kilkoma gestami, całkowicie przyzwala na tę sytuację. Ten proces faszyzacji ma na celu narzucenie ludowi polityki klasy wielkiego kapitału. Jasno stwierdzamy Unia Europejska – zarówno Macron jak i Kaczyński, Merkel jak i Orban, znajdują się w centrum niszczenia niezależności narodowej, a także zdobyczy demokratycznych i społecznych (…). Pomimo stawiania czoła represjom komuniści się nie ugną, nie opuszczą głów. (…) Stwierdzamy – faszyzm nie przejdzie! Niech żyje KPP, niech żyje solidarność międzynarodowa!”

W pikiecie uczestniczyła też przedstawicielka KPP, która opowiedziała o sytuacji członków partii sądzonych za ”propagowanie totalitarnego systemu”, a także przedstawiła na czym polega niszczenie pamięci o ruchu robotniczym w Polsce.

Kilkudziesięciu uczestników protestu wznosiło hasła ”Solidarność z KPP!”, ”Kaczyński faszysta, niech żyje partia komunistyczna!”.
Polski ambasador we Francji odmówił spotkania się z delegacją protestujących oraz przyjęcia petycji przeciwko represjom politycznym w Polsce, tłumacząc się napiętym terminarzem.

red.

Pogląd KPP o proteście w Odlewni Żeliwa

Komunistyczna Partia Polski z sympatią, życzliwością i troską obserwuje i popiera strajkujących  pracowników w Odlewni Żeliwa w Zawierciu, walczących od miesięcy z zarządem Supra Investments SA o podwyżkę swoich płac. Protest robotników jest walką o godne życie, płacę i pracę i powinien stanowić przykład dla innych.

Związki zawodowe domagają się zwiększenia stawek godzinowych dla wszystkich pracowników na stanowiskach robotniczych i zatrudnionych w systemie akordowym o 2 zł i 50 gr. oraz dla wszystkich pracowników na stanowiskach nierobotniczych podwyżek o 400 zł brutto. Firma próbowała storpedować strajk, próbując rozbić jedność pracowniczą poprzez podwyżkę stawki godzinowej o 1 zł i 50 gr. dla części załogi od 1 stycznia. Na szczęście wygrała solidarność. 17 i 18 stycznia w referendum związkowym 88% głosujących postanowiło o rozpoczęciu strajku . Dla zarządu to oczywiście zbyt wygórowane żądania. Obecne płace za ciężką pracę w odlewni to ok. 2300 zł brutto, za które ciężko się utrzymać

6 lutego – za informacją śląsko-dąbrowskiego NSZZ Solidarność. – O 6 rano pracownicy odeszli od swoich stanowisk pracy i udali się do stołówek. Pracuje tylko kilku, aby nie wstrzymywać ciągu produkcyjnego. 7 lutego mają odbyć się pierwsze mediacje strajkujących z zarządem.

W sporach pomiędzy zatrudnionymi a tzw. pracodawcami KPP konsekwentnie popiera strajkujących, uważając że decydując się na tą ostateczną formę protestu mają rację.

Warszawa: Uczczono pamięć ofiar mordu w Odessie 2 maja

2 sierpnia b.r. w ramach ogólnoeuropejskiej akcji złożenia hołdu pomordowanym 2 maja br. w Odessie, w Warszawie protestowaliśmy pod ukraińską ambasadą. 

Relacja z portalu lewica.pl:

Z inicjatywy Komitetu Ukraińskiego pod budynkiem ambasady Ukrainy w Warszawie odbyła się 2 sierpnia uroczystość w trzecią miesięcznicę zbrodni w Odessie, dokonanej 2 maja br. przez neonazistowskie bojówki na przeciwnikach politycznych.

Zebrani, w większości działacze warszawskich środowisk lewicowych, uczcili pamięć ofiar mordu chwilą ciszy. Zapalono znicze. Wypuszczono w powietrze 48 czarnych balonów, symbolizujących oficjalnie zidentyfikowane ofiary zbrodni.

Podobne uroczystości odbyły się o tej samej godzinie w wielu stolicach europejskich oraz przed Domem Związków Zawodowych w Odessie, gdzie doszło do mordu.

2 maja neonazistowskie i kibolskie bojówki związane z „Prawym Sektorem” zamordowały w Odessie co najmniej 48 osób z grona działaczy tzw. Antymajdanu. Część osób została spalona żywcem, pozostałe zmarły w wyniku zaczadzenia lub bestialskiego pobicia.

Śmierć ponieśli m.in.: znany odeski poeta Wadim Niegaturow, aktywista lewicowego Zjednoczenia „Borot’ba” Andriej Brażewski, 17-letni działacz Komsomołu Wadim Papura i deputowany rady obwodowej Wiaczesław Markin. Wiele osób odniosło rany. Sprawcy nie zostali dotąd ukarani.

Jacek C. Kamiński, lewica.pl