Rząd PiS próbuje bronić się przed protestami społecznymi utrudniając czy wręcz uniemożliwiając prowadzenie legalnych strajków. Do tego zmierza projekt nowelizacji ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych.
Już obecne prawo bardzo ogranicza możliwości przeprowadzenia strajku. Podjęcie legalnego działania muszą poprzedzić negocjacje, wejście w spór zbiorowy, a także referendum strajkowe. Wydłuża to procedury oddając inicjatywę w ręce kapitalistów. Pracownicy dążący do strajku mogą bardzo łatwo stracić pracę jeszcze zanim się on rozpocznie. Ponadto bardzo ograniczony jest zakres działania organizacji pracowniczych. Zakazano protestów innych niż dotyczących bieżących żądań płacowych oraz bezpośrednio związanych z warunkami zatrudnienia. Zakazano strajków solidarnościowych czy dotykających całych branż na poziomie ponad poszczególnymi firmami. Wiele kategorii pracowników administracji publicznej ma ograniczone prawo do strajku.
Rządowe propozycje dążą do zaostrzenia tego prawa. Według przygotowanego projektu w spór zbiorowy mogłaby wchodzić tylko wspólna reprezentacja związkowa wszystkich związków zawodowych działających w zakładzie. W takiej sytuacji sprzeciw jednej z organizacji mógłby zablokować strajk. Władza wie, że w wielu branżach może liczyć na wsparcie sprzedajnych działaczy NSZZ Solidarność, usłużnych politycznie i działających na niekorzyść pracowników.
W wypadku gdyby nie doszło do porozumienia związków zawodowych w myśl nowego projektu prawo do wchodzenia w spór zbiorowy miałyby tylko związki reprezentatywne, czyli największe w skali kraju. Wyklucza to mniejsze, bardziej bojowe związki zawodowe, za to jednym z reprezentatywnych związków jest pro rządowa NSZZ Solidarność.