Jak co roku w połowie stycznia w Warszawie upamiętniamy Henryka Gradowskiego – młodego warszawskiego działacza komunistycznego zastrzelonego przez policję II RP w 1932 roku.
Henryk Gradowski urodził się w 1909 roku w rodzinie robotniczej. Był działaczem Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej „Życie”, a następnie Komunistycznego Związku Młodzieży Polski i Komunistycznej Partii Polski. Odpowiadał między innymi za przechowywanie biuletynów i ulotek Czerwonej Pomocy, polskiej sekcji Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom – organizacji wspierającej więźniów politycznych. Gradowski prowadził akcje agitacyjne między innymi wśród pracowników elektrowni miejskiej na warszawskim Powiślu.
W nocy z 14 na 15 stycznia 1932 roku, podczas policyjnego przeszukania jego domu na warszawskiej Ochocie, został zatrzymany za posiadanie farby drukarskiej oraz komunistycznych ulotek. Przeszukanie miało charakter prewencyjny. Policja prowadziła je przed planowaną na 15 stycznia przez KPP akcję pod hasłem LLL – Luksemburg, Liebknecht (od Karla Liebknechta, zamordowanego przez bojówki lidera niemieckiego Związku Spartakusa), Lenin.
W trakcie odprowadzania na komisariat policji funkcjonariusze policji politycznej kilkakrotnie strzelili Gradowskiemu w plecy, rzekomo w trakcie próby ucieczki.
Dokładnie w miejscu, gdzie padł, w 1957 roku umieszczono głaz z napisem: „Henryk Gradowski lat 23, działacz KZMP i Organizacji Młodzieży Socjalistycznej »Życie«. W tym miejscu zginął 15 stycznia 1932 roku z rąk policji sanacyjnej. Cześć bojownikowi o wolność i socjalizm”.
O usunięciu pamiątkowego obelisku w roku 2005 zdecydował ówczesny prezydent Warszawy Lech Kaczyński.
Od tego czasu, co roku, w miejscu usuniętego głazu odbywają się społeczne obchody rocznicy śmierci Gradowskiego zapoczątkowane przez Stowarzyszenie Pokolenia, a kontynuowane przez Stowarzyszenie „Historia Czerwona” wraz z KPP.