W dniach 6-8 maja w Rzymie odbył się 18 kongres Światowej Federacji Związków Zawodowych (WFTU). Uczestniczyło w nim 419 delegatów, reprezentujących organizacje pracownicze z 95 państw.
Kongres rozpoczął się Sekretarz Generalny WFTU George Mavrikos. Przypomniał on, że międzynarodowa centrala związkowa zrzesza obecnie 105 milionów członków w 133 krajach. W swoim wystąpieniu wezwał również do pokojowego dialogu ludzi pracy z Ukrainy i Federacji Rosyjskiej oraz natychmiastowego zakończenia wojny na Ukrainie, podsycanej przez NATO.
Mówił również, iż przed związkami zawodowymi stoi obecnie zadanie nie tylko walki z kapitałem, lecz także tendencjami biurokratycznymi i elitarystycznymi wewnątrz samych organizacji pracowniczych. Skrytykował koncepcje mówiące, że klasa pracująca przestała istnieć. Wezwał do zachowania bojowej postawy, współpracy międzynarodowej oraz wsłuchiwania się w opinie pracowników zrzeszonych w związkach.
Przedstawiciel rosyjskiej federacji związków zawodowych stwierdził, że wszystkie konflikty mają u podstaw interesy wielkiego kapitału – narodowego i międzynarodowego. W warunkach wojennych cierpią ludzie pracy oraz ich prawa. Wzywał do zakończenia walk, skrytykował również NATO za przesyłanie broni do strefy konfliktu.
Przedstawiciel delegacji kubańskiej dziękował za wsparcie jakie sprawie rewolucji kubańskiej okazują związki zawodowe zrzeszone w WFTU.
Delegatka z francuskiego związku CGT przedstawiała konsekwencje jakie dla świata pracy niesie zarówno pandemia Covid-19 jak i narastająca koncentracja kapitału. Przyczyniły się one do likwidacji wielu wcześniejszych zdobyczy ruchu robotniczego. Stabilność zatrudnienia została zniszczona, co wpływa również na poziom zorganizowania klasy pracującej.
Delegat ze Sri Lanki opowiadał między innymi o przeprowadzonym w kwietniu jednodniowym strajku generalnym oraz protestach przeciwko antyspołecznej polityce władz. Wspomniał protesty z 6 maja, kiedy to w całym kraju ludzie domagali się ustąpienia opresyjnego rządu. Lud Sri Lanki domaga się zmiany systemu, a w odpowiedzi prezydent wprowadził stan nadzwyczajny. Nie doprowadziło to do zakończenia protestów.
Przedstawiciel związków zawodowych z Indii stwierdził, że kapitalizm znajduje się w poważnym kryzysie. Pandemia obnażyła największe wady tego systemu i jego barbarzyństwo. Z drugiej strony w jej trakcie klasa pracująca zachowywała solidarność i walczyła o swoje prawa. Delegat z Indii powiedział również, iż toczy się wojna ekonomiczna prowadzona przez USA i Rosję, w której dolar jest wykorzystywany jako broń. Na tym konflikcie cierpią ludzie pracy, a ich sytuacja się pogarsza.
Pochwalono się również zwycięskimi walkami pracowniczymi. Zrzeszony w greckiej centrali PAME związek zawodowy pracowników budowlanych przesłał informację o wymuszeniu na kapitalistach nowych kontraktów zbiorowych podnoszących wynagrodzenia średnio o 25%.
Wielu delegatów podkreślało, że związku zawodowe należące do WFTU i sama międzynarodowa centrala kontynuowały intensywną działalność również w czasie pandemii. Była ona wówczas ogromnie potrzebna, a wiele reformistycznych organizacji pracowniczych zamiast bronić ludzi pracy, zawieszało działalność.
Krytykowano politykę Międzynarodowej Konfederacji Związków Zawodowych ITUC za wplątywanie związków zawodowych w międzyimperialistyczną rywalizację oraz wspieranie interesów NATO i Stanów Zjednoczonych.
Drugiego dnia Kongresu delegaci uczestniczyli w uroczystości upamiętniającej 335 włoskich cywilów straconych przez nazistów 24 marca 1944 roku.
WFTU wybrało nowe władze. Prezydentem Federacji został Mzwandile Michael Makwayiba z południowoafrykańskiego związku zawodowego NEHAWU, a sekretarzem generalnym Cypryjczyk Pambis Kyritsis. W Sekretariacie WFTU znaleźli się przedstawiciele związków zawodowych z Indii, Grecji, Brazylii, Panamy, Argentyny, Włoch, Francji, Demokratycznej Republiki Konga, Syrii i Portugalii.
Nowy Sekretarz Generalny w swoim wystąpieniu stwierdził, że WFTU jest organizacją odnowioną i odzyskującą znaczenie międzynarodowe. Chwalił pracę swojego poprzednika, która się do tego przyczyniła. Za priorytet uznał reprezentowanie przez Federację klasowych interesów pracowników oraz utrzymanie jasnego, antykapitalistycznego kursu. Dodał, że kapitał dąży do zniszczenia klasowo nastawionych związków zawodowych i chce zmienić organizacje pracownicze tak, aby wpisywały się w kapitalistyczny porządek świata.