100. rocznica powstania Międzynarodówki Komunistycznej

W dniach 2-6 marca 1919 roku na kongresie w Moskwie został utworzony Komintern, określany również mianem III Międzynarodówki. W skład Kominternu weszło 35 organizacji i partii rewolucyjnych z 24 krajów. Polskę reprezentowała Komunistyczna Partia Robotnicza Polski (późniejsza KPP), jej delegatem na kongres był Józef Unszlicht.

Komintern opierał się na zasadzie internacjonalizmu. Nowa Międzynarodówka stawiała sobie za cel koordynowanie działań sił rewolucyjnych na całym świecie. Była alternatywą dla socjaldemokratów, którzy podjęli współpracę z burżuazją, a nawet uczestniczyli w tłumieniu wystąpień rewolucyjnych. W tej sytuacji uznano, że II Międzynarodówka skompromitowała się już w 1914 roku, gdy główni liderzy tworzących ją partii poparli udział swych krajów w pierwszej wojnie światowej.

W celu lepszego współdziałania jako jedną z zasad przyjęto centralizm demokratyczny, czyli podporządkowanie się przez partie decyzjom Międzynarodówki podejmowanym na cyklicznych kongresach. W lipcu 1920 roku, podczas II kongresu, Komintern przeciwstawił się agresywnej polityce państw Ententy, zbrojącej polskie władze w walce z rewolucyjną Rosją. Wezwał również do strajków przeciwko imperializmowi.

Ponadto w przedstawionych na Kongresie „Podstawowych Zadaniach Międzynarodówki Komunistycznej” wezwano do budowy międzynarodowego socjalizmu, a następnie komunizmu. Komintern odniósł się wówczas wyraźnie do zjawiska kolonializmu, zwracając uwagę na wyzysk krajów słabych i okupowanych.

Komintern został rozwiązany w 1943 roku.

red.