Działania protestujących Gilets Jaunes stały się jednym z największych i najbardziej zaskakujących wydarzeń we Francji, które wyrosły z spontanicznego buntu kierowców przeciwko podwyżkom od podatku od silników wysokoprężnych w masowy ruch protestacyjny w całym kraju przeciwko burżuazyjnej polityce wysokich cen i nadmiernemu opodatkowaniu oraz przeciwko antyrobotniczej polityce UE i MFW.
Gilets Jaunes – „żółte kamizelki” – które noszą swoją nazwę od kurtek o wysokiej widoczności, które wszyscy francuscy kierowcy są zobowiązani nosić – rozpoczęły swój strajk od stałych blokad dróg krajowych.
Ruch Żółtych Kamizelek wykracza już poza Francję i obejmuje jak na razie Hiszpanię, Belgię i Holandię, stale się rozrastając.
Ruch Gilets Jaunes cieszy się szerokim poparciem społecznym (już ponad 75% Francuzów solidaryzuje się i popiera protestujących na ulicach). Francja wrze i, co pokazują międzynarodowe telewizje, płonie. Ruch Żółtych Kamizelek od 15 listopada 2018 paraliżuje Francję stałymi blokadami na drogach krajowych i gwałtownymi manifestacjami w każdy kolejny weekend.
Tylko z wydarzeń 1 grudnia Gilets Jaunes mają „na koncie” 682 zatrzymania, 263 rannych, z czego 412 zatrzymań i 133 rannych. Straty materialne idą w miliony euro, a spowolnienie gospodarcze – brak ruchu w restauracjach, ograniczenia zakupów w blokowanych centrach handlowych, straty w przemyśle spożywczym w związku z blokadami dróg, a nawet, co zdarzyło się po raz pierwszy od wielu lat, spadek liczby hotelowych rezerwacji – szacuje się już na miliardy euro. Władza wykonawcza zupełnie sobie nie radzi, a opublikowana 29 listopada temu lista żądań Ruchu pokazuje, że w proteście nie chodzi tylko o ceny gazu, paliw i prądu, a społeczne niezadowolenie jest znacznie głębsze.
Lista żądań Gilets Jaunes:
-
Zero SDF
-
Wprowadzenie nowych progów podatków
-
Podniesienie płacy minimalnej do 1300 euro netto
-
Zakaz budowy centrów handlowych na obrzeżach miast i darmowe parkingi w mieście, co wsparłoby drobnych kupców
-
Duży plan na izolację budynków mieszkalnych (ekologiczne oszczędzanie ocieplania)
-
Zwiększenie opodatkowania dla dużych korporacji międzynarodowych takich jak Google, MacDo, Amazon czy Carrefour), a obniżenie podatków dla małych i średnich firm
-
Ujednolicenie systemu ubezpieczeń społecznych dla wszystkich (w tym dla rzemieślników i przedsiębiorców). Koniec z RSI
-
System emerytalny musi być solidarny i społeczny – bez emerytury punktowej
-
Zastopowanie zwiększania podatków paliwowych
-
Podwyższenie emerytury, by nie było już progu poniżej 1200 euro
-
Każdy wybrany przedstawicielbędzie uprawniony do mediany wynagrodzenia. Jego koszty transportu będą monitorowane i zwracane, jeśli będą uzasadnione. Prawo do kuponów restauracyjnych i bonów wakacyjnych
-
Wszystkie pensje, emerytury i świadczenia powinny być indeksowane w stosunku do inflacji
-
Chronić przemysł narodowy! Zakaz przenoszenia zakładów przemysłowych za granicę. Obrona narodowej branży przemysłowej to obrona nas samych, naszej wiedzy, naszych miejsc pracy
-
Koniec z pracą na czarno! Nie może być tak, aby osoba pracująca we Francji nie korzystała z tych samych praw pracowniczych i tego samego wynagrodzenia. Każdy, kto ma pozwolenie na pracę we Francji, musi być traktowany na równi z obywatelem francuskim, a jego pracodawca musi wnieść wkład na tym samym poziomie, co francuskiemu obywatelowi wykonującemu tę samą pracę.
-
Bezpieczeństwo pracy: Kontynuowanie ograniczania umów na czas określony dla dużych firm. Chcemy więcej CDI
-
Koniec z CICE, a te fundusze przeznaczyć na uruchomienie narodowego przemysłu wodorowego (który jest naprawdę przyjazny dla środowiska w odróżnieniu od samochodów elektrycznych)
-
Koniec z polityką oszczędnościową. Koniec spłacania odsetek od długu, które uznajemy za nielegalne, i zaczynamy spłacać dług bez przyjmowania pieniędzy od biednych i ubogich, ale przez ściągnięcie 80 miliardów dolarów z oszustw podatkowych
-
Uwzględnienie przyczyn przymusowej migracji
-
Dobre traktowanie osób ubiegających się o azyl. Mieszkanie, bezpieczeństwo, żywność i edukacja dla górników. Współpraca z ONZ, aby otworzyć obozy przyjmujące w wielu krajach na całym świecie, w oczekiwaniu na wynik wniosku o azyl
-
Osoby ubiegające się o azyl, których wnioski zostały odrzucone, powinny wrócić do kraju swojego pochodzenia
-
Realna a nie fikcyjna polityka integracyjna – Mieszkać we Francji oznacza być Francuzem (kursy języka francuskiego, historii francuskiej i edukacji obywatelskiej, poświadczone certyfikatem)
-
Ustalenie maksymalnej pensji na 15.000 euro
-
Tworzenie miejsc pracy dla bezrobotnych
-
Zwiększenie liczby zasiłków dla niepełnosprawnych
-
Regulacja czynszów. Więcej tanich mieszkań, zwłaszcza dla studentów i pracowników tymczasowych
-
Zakaz sprzedaży dóbr publicznych takich jak lotniska czy zapory wodne
-
Wzrost nakładów na wymiar sprawiedliwości, policję, żandarmerię i wojsko. Regularne wypłacanie lub odzyskiwanie wynagrodzeń za nadgodzin zgodnie z prawem
-
Wykorzystywanie wszystkich dochodów z opłat autostradowych na utrzymanie autostrad i dróg we Francji oraz na bezpieczeństwo publiczne na drogach krajowych
-
Ponieważ ceny gazu i energii elektrycznej wzrosły od czasu prywatyzacji dostawcy energii, chcemy ponownej nacjonalizacji operatorów prądu i gazu, aby ceny mogły znacząco spaść
-
Natychmiastowe przerwanie zamykania małych linii komunikacyjnych, urzędów pocztowych, szkół i domów macierzyńskich
-
Przywrócić radość osobom starszym. Zakaz zarabiania na seniorach. L’or gris, c’est fini. L’ère du bien-être gris commence! (fr. gra słów: Koniec z szarym złotem, początek szarego dobrobytu)
-
Maksymalnie 25 uczniów w każdej klasie od przedszkola do 12. klasy
-
Zwiększenie nakładów na psychiatrię
-
Referendum powszechne musi być – reforma konstytucji wprowadzająca instytucję referendum powszechnego. Stworzenie czytelnej i efektywnej witryny, nadzorowanej przez niezależny organ kontrolny, w którym ludzie mogą składać wnioski dotyczące prawa. Jeśli taki projekt uzyska 700.000 podpisów, to będzie musiał zostać przedyskutowany i przegłosowany przez Zgromadzenie Narodowe, które będzie miało obowiązek (rok po otrzymaniu 700.000 podpisów) przedstawić go w referendum powszechnych do decyzji wszystkich Francuzów
-
Wydłużenie kadencji Prezydenta Republiki tak jak było, do 7 lat. Wprowadzić wybory 2 lata po wyborach Prezydenta Republiki, aby Prezydent mógł wsłuchać się w pozytywne lub negatywne sygnały dotyczące jego polityki (poprzez analizę wyników wyborczych). Miałoby to związek z wsłuchiwaniem się w głos ludu
-
Obniżenie wieku emerytalnego do 60 r. życia dla wszystkich, którzy pracowali fizycznie, wprowadzić prawo do przejścia na wcześniejszą emeryturę w wieku 55 lat
-
6-letnie dziecko nie jest w stanie samo się utrzymać – Kontynuacja systemu pomocy Pajemploi do ukończenia przez niego 10 lat
-
Wspieranie transportu kolejowego cargo
-
Zniesienie ściągania podatków z góry
-
Koniec z dodatkami prezydenckimi (które każdy prezydent ma zapewnione do końca życia)
-
Zniesienie podatku sprzedawcom w sytuacji, kiedy ich klienci płacą kartami kredytowymi.
-
Wprowadzenie podatku od oleju napędowego, żeglugowego i nafty
We wtorek, po naradzie wewnątrzpartyjnej (partia Macrona, La Republique En Marche, LREM) premier Edouard Philippe ogłosił kilka decyzji, które mają uspokoić gniew Żółtych Kamizelek:
-
moratorium na wzrost cen paliw
-
odwołanie podwyżek cen gazu i prądu
-
zamrożenie akcyzy węglowej i paliw płynnych
-
zrównanie traktowania właścicieli diesli i pojazdów benzynowych (nierówne obciążenia paliwa i pojazdów z silnikiem Diesla były jednym z pierwszych powodów niezadowolenia Kamizelek)
-
zrównanie podatków kierowców prywatnych i przedsiębiorców, których działalność nie opiera się na transporcie
Te zapewnienia miałyby obowiązywać przynajmniej przez najbliższe sześć miesięcy. Dzień później Phillippe ogłosił, że podwyżek cen paliw nie będzie co najmniej przez rok – nie zostaną wpisane do budżetu państwa na 2019 rok. Jednak dysproporcja tej propozycji rządowej i skali żądań społecznych jest dziś ogromna i tym samym nie wyczerpuje postulatów strajkujących.
Wszystko rozstrzygnie się w najbliższy weekend (8-9 grudnia) czy manifestanci odpuszczą, czy będą protestować.
Rząd Macrona-Philippe’a ma na koncie także likwidację tzw. podatku solidarnościowego od fortun (ISF), płaconego przez właścicieli masy własnościowej powyżej 800 000 euro (od 0,5 do 1.5 proc. rocznie). Podatek ten był z pewnością kontrowersyjny. Mimo że majątki najbogatszych Francuzów wyraźnie rosły, wpływy z podatku od nich magicznie malały (w 2012 roku było to 5 mld euro, a w 2017 już tylko 4 mld euro).
