W dniach 11-12 lipca w Brukseli odbył się szczyt głów państw NATO, z niebezpiecznym planem działania na koszt społeczeństw.
Poprzednie szczyty tego typu były wykorzystywane do wprowadzania reakcyjnej polityki oraz zapraszania nowych członków do NATO. W ostatnich latach NATO przedstawiło propozycję stworzenia wielostronnych formacji militarnych wokół granic Rosji, nowych sił szybkiego reagowania w imię imperializmu, szerszej kooperacji z UE pomimo rosnącej rywalizacji USA z UE w sprawie przeznaczania przez kraje członkowskie 2% PKB na wydatki zbrojeniowe.
Zeszłoroczne spotkanie zbiegło się z kontrowersyjnym włączeniem do Sojuszu Czarnogóry, dokonanym wbrew woli Czarnogórców, a także intencjami rozszerzenia euroatlantyckiej kontroli na Zachodnie Bałkany i Morze Czarne, wyrażanymi w przygotowywanym akcesie Macedonii, a także Ukrainy i Gruzji.
Porozumienie rządów greckiego i macedońskiego jest przepustką do przyjęcia Macedonii, która wspiera niebezpieczne plany EU-NATO na Bałkanach.
Od rozwiązania ZSRR, NATO stopniowo rozszerza się w Europie i poza nią, wbrew deklaracjom o obronie stabilności pogłębia sprzeczności między imperialistyczne i ośmiela stowarzyszone państwa graniczne, bez względu na to czy należą do Sojuszu, do nasilania antyspołecznej polityki.
Rządy związane z NATO były w stanie prowadzić politykę podsycania konfliktów etnicznych na przykład na Bałkanach, w krajach bałtyckich, Gruzji, na Ukrainie, aby służyć interesom monopoli oraz ich dążeniu do kontrolowania zasobów naturalnych, szlaków komunikacyjnych i rynków.
Państwa członkowskie NATO niedawno zobowiązały się do przeznaczania 20% wydatków wojskowych na zakup wyposażenia, gwarantując znaczące wpływy dla monopoli. Kolumbia, deklarując się niedawno jako „globalny partner” NATO, przyczyniła się nie tylko do wzmocnienia przyczółków USA w Ameryce Południowej, ale także stworzyła nowe perspektywy dla monopoli na rynkach środkowo i południowoamerykańskich.
Obecna konkurencja w ramach imperialistycznego sojuszu jest znacząca. W praktyce przejawia się w wojnie handlowej głównie między USA i innymi członkami Sojuszu. W tym kontekście intensyfikacja militaryzacji UE i jej Wspólna Polityka Bezpieczeństwa i Obronności oraz „strategia międzynarodowa” wprowadzają niebezpieczne plany takie jak Stała Współpraca Strukturalna (PESCO), Europejska Inicjatywa Interwencyjna i tak zwana Mobilność Militarna w ramach współpracy z NATO, ale również wspomagającą imperialistów z UE w niezależnym narzucaniu ich interesów za granicami – na kontynencie afrykańskim i Bliskim Wschodzie, które są głównymi obszarami zaangażowania wojskowego UE i jej państw członkowskich.
W świetle tych zmian jasne jest, że sojusze imperialistyczne stają się coraz bardziej chwiejne, nie mogą być stałe, a kapitalizm, na którym się opierają jest coraz bardziej reakcyjny i niebezpieczny. Powtarzający się burżuazyjny mit UE jako projektu pokojowego w rzeczywistości okazał się czymś zupełnie odwrotnym.
Wzmocnijmy walkę przeciwko imperialistycznej wojnie, UE, NATO i wszystkim imperialistycznym sojuszom!
Zlikwidujmy system wyzysku tworzący konflikty, kryzysy, emigrację i wyzysk!
Niech żyje socjalizm!
Sekretariat Europejskiej Inicjatywy Komunistycznej
