11 listopada 2016 r. odbyła się demonstracja „Za Wolność Waszą i Naszą” środowisk centrolewicowych, antyfaszystowskich i anarchistycznych w proteście przeciwko ksenofobom, rasistom, antysemitom i nacjonalistom, którzy wraz z m.in. środowiskami kibolskimi szli w tzw. Marszu Niepodległości tego samego dnia.
Organizatorzy: Antyfaszystowska Warszawa, Fundacja Feminoteka, Syrena, Przychodnia Skłot, Inicjatywa Pracownicza Warszawa, Dziewuchy Dziewuchom, Pracownicza Demokracja, Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych, Warszawski Chór Rewolucyjny „Warszawianka”, Miłość nie wyklucza, Partia Razem i inni, pokazali, że można zorganizować marsz bez petard, dymów i chamskich i pełnych nienawiści do innych okrzyków, niepompatycznie i niebarokowo. Drugiej (po partii Razem) centrolewicowej partii politycznej, która posiada subwencję wyborczą, Sojuszu Lewicy Demokratycznej, na tym marszu nie było. Władze, działacze i sympatycy tej partii wybrali pójście w marszu Komitetu Obrony Demokracji obok polityków z Nowoczesnej i Platformy Obywatelskiej.
Środowiska lewicowe pokazały, że można przejść się ulicami w sposób kulturalny, cywilizowany i radosny. Było wesoło, kolorowo, wiele przemówień, często spontanicznych. Relację wideo można obejrzeć TUTAJ.
Po przemówieniach Chór Rewolucyjny „Warszawianka” uraczył koncertem m.in. intonując „No pasaran” i „Hymn Dąbrowszczaków”.
HYMN DĄBROWSZCZAKÓW
Naprzód, robocza drużyno
o wolność Hiszpanii się bić.
Dziś może przyjdzie nam zginąć,
jutro znów wolnymi być.
Nie zbraknie z nas ani jednego,
by zniszczyć faszystów i zgnieść.
— Na front, Brygado Dąbrowskiego,
sztandar wolności swój wznieś.
NO PASARAN
No Pasaran
Umierający republikanie,
brocząc po bruku krwią swoich ran,
w krwi umaczanym palcem po ścianie
wypisywali: “No pasaran!”
Ogniem, żelazem napis ten ryto
pośród barykad z bruku i serc.
Tak się rodziła wolność Madrytu,
droższa niż życie, trwalsza niż śmierć.
Na nią dwa lata parły faszyzmy,
ogniem, żelazem żłobiąc jej kształt.
Wolność na posąg rosła ojczyzny,
tej, która depcze ucisk i gwałt.
W wierszu mym – wolność, równość braterstwo,
wiersz mój zbroczony krwią swoich ran.
Jeśli ma zginąć, niech poprzez śmierć swą
głosi nadzieję: “No pasaran!”
Źródła:
Newsweek Polska (facebook), partiarazem.pl, Komuna Postpiwniczna (grupa na facebooku), gazeta.pl (foto Agata Grzybowska), 161 crew