Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ
przeciwko embargo wobec Kuby!
29 października 2013 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło rezolucję o konieczności zakończenia embarga wobec Kuby nałożonego przez Stany Zjednoczone w 1962 roku.
Rezolucja została poparta przez przedstawicieli 188 państw członkowskich ONZ. Przeciw głosowały jedynie USA i Izrael, a wstrzymały się zależne od USA państwa Oceanii – Wyspy Marshalla, Mikronezja oraz Palau. Podczas tegorocznego głosowania embargo wobec Kuby potępiła rekordowa ilość państw członkowskich ONZ.
Przedstawiając projekt rezolucji minister spraw zagranicznych Kuby Bruno Rodríguez Parrilla powiedział, że skutki blokady dotykają około 76 procent obywateli Kuby, a straty ekonomiczne będące jej wynikiem sięgnęły 1 tryliona USD. Embargo stanowi też przeszkodę dla rozwoju nowych technologii, Internetu, przepływu osób, wymiany kulturalnej czy rozwoju sportu.
Konieczność zakończenia gospodarczego, handlowego i finansowego embarga nałożonego przez Stany Zjednoczone Ameryki na Kubę
Zgromadzenie Ogólne,
Zdeterminowani, aby ściśle wspierać przestrzeganie celów i zasad zapisanych w Karcie Narodów Zjednoczonych,
Potwierdzając między innymi zasady suwerennej równości państw, nieinterwencji i nieingerencji w ich sprawy wewnętrzne oraz wolność handlu i żeglugi międzynarodowej, które również są zawarte w wielu instrumentach prawa międzynarodowego,
Powołując się na wypowiedzi szefów państw lub rządów krajów iberoamerykańskich dotyczących potrzeby wyeliminowania stosowania jednostronnych środków ekonomicznych i handlowych przeciwko innym
Stwierdzając wpływ, jaki wywierają na swobodny przepływ w handlu międzynarodowym,
Zaniepokojeni ciągłym głoszeniem i stosowaniem przez Państwa Członkowskie przepisów ustawowych i wykonawczych opublikowanych w dniu 12 marca 1996, znanych jako „prawo Helmsa-Burtona”, których eksterytorialne efekty wpływają na suwerenność innych państw, uzasadnione interesy podmiotów lub osób w ramach ich jurysdykcji oraz wolność handlu i nawigacji,
Biorąc pod uwagę oświadczenia i rezolucje różnych forum międzyrządowych, organów i rządów, które wyrażają odrzucenie przez społeczności międzynarodową i opinię publicznej stosowanie środków o niby o których mowa powyżej,
Powołując się na rezolucje 47/19 z dnia 24 listopada 1992, 48/16 z dnia 3 listopada 1993 r., 49/9 z dnia 26 października 1994 r., 50/10 z dnia 2 listopada 1995 r., 51/17 z dnia 12 listopada 1996 r., 52/10 z dnia 5 listopada 1997 r., 53/4 z dnia 14 października 1998 r., 54/21 z dnia 9 listopada1999 r., 55/20 z dnia 9 listopada 2000 r., 56/9 z dnia 27 listopada 2001 r., 57/11 z dnia 12 listopada 2002 r., 58/7 z dnia 4 listopada2003 r., 59/11 z dnia 28 października 2004 r., 60/12 z dnia 8 listopada 2005 r., 61/11 z dnia 8 listopada 2006 r., 62/3 z dnia 30 października 2007 r., 63/7 z dnia 29 października 2008 r., 64/6 z dnia 28 października 2009 r., 65/6 z dnia 26 października 2010 r., 66/6 z dnia 25 października 2011 r. i 67/4 z dnia 13 listopada 2012 r.,
Obawiając się, że od momentu przyjęcia jej uchwał 47/19, 48/16, 49/9, 50/10, 51/17, 52/10, 53/4, 54/21, 55/20, 56/9, 57/11, 58/7, 59/11, 60/12, 61/11, 62/3, 63/7, 64/6, 65/6, 66/6 i 67/4, podejmowania dalszych działań wzmacniających i rozszerzających ekonomiczną, handlową i finansową blokadę Kuby, a także zaniepokojeni skutkami takich działań dla kubańskiego ludu i Kubańczyków mieszkających za granicą,
1. Zwracając uwagę na sprawozdanie Sekretarza Generalnego w sprawie realizacji uchwały 67/4,
2. Ponownie wzywamy wszystkie państwa, aby powstrzymały się od stosowania przepisów oraz działań o charakterze określonym w preambule do teraźniejszej rezolucji, zgodnie z ich zobowiązaniami wynikającymi z Karty Narodów Zjednoczonych i prawa międzynarodowego, która m.in. potwierdza wolność handlu i nawigacji;
3. Po raz kolejny wzywamy państwa, które kontynuują stosowanie tych przepisów, aby podjęły kroki w celu uchylenia lub unieważnienia ich tak szybko, jak to możliwe, zgodnie z ich systemem prawnym;
4. Zwracamy się do Sekretarza Generalnego, w porozumieniu z właściwymi organami i jednostkami organizacyjnymi Narodów Zjednoczonych, o przygotowanie raportu z wykonania niniejszej uchwały, w świetle celów i zasad Karty i prawa międzynarodowego oraz przedstawienie go Walnemu Zgromadzeniu na 69. sesji;
5. Postanawiamy dołączyć do wstępnego harmonogramu 69. sesji punktu zatytułowanego „Konieczność zakończenia gospodarczych, handlowych i finansowych jednak nałożone przez Stany Zjednoczone Ameryki na Kubę„.