„W piątym numerze «LEF-u» (lato1924) – pisze Woroszylski – ukazał się cykl artykułów o języku Lenina, pióra Szkłowskiego, Eichenbauma, Jakubińskiego,Tynianowa, Kazańskiego i Tomaszewskiego. […] Artykuł redakcyjny pt. Nie kupczyć Leninem! został usunięty przez cenzurę.” W tym artykule przedrukowano gazetowy anons: reklamę popiersi Lenina (gipsowych, patynowanych,z brązu, marmuru, granitu), „wielkości naturalnej oraz podwojonej”, dla państwowych urzędów, organizacji partyjnych, związków zawodowych, spółdzielni etc. Replika Lef-u brzmiała jak kolejny manifest: „Zgadzamy się z kolejarzami Kazania, którzy zaproponowali malarzowi, by urządził w ich klubie salę Leninowską bez popiersi i portretów Lenina, mówiąc: «nie chcemy ikon». Domagamy się: – Nie matrycujcie Lenina. Nie drukujcie jego portretów na plakatach, na ceratach, na talerzach, na książkach, na papierośnicach. Nie brązujcie Lenina. Nie pozbawiajcie go żywego kroku i człowieczego oblicza, które on potrafił ocalić – kierując historią. Lenin to ciągle jeszcze nasz współczesny. Jest pośród żywych”.
[Edward Balcerzan Włodzimierz Majakowski. Wydawnictwo: Czytelnik 1984, s.113]
[ Lenin to dla Lef-owców metafora teraźniejszości]
Dawid Jakubowski