Komunistyczna Partia Polski wyraża poparcie dla protestów polskich rolników, sprzeciwiających się nierównemu traktowaniu, a także narzucanym w interesie wielkiego kapitału zasadom "Nowego Zielonego Ładu"

105. rocznica rosyjskiej rewolucji socjalistycznej o wolność i nadzieję

Opublikowano:

Kategoria: Działalność Partii

105. rocznica rosyjskiej rewolucji socjalistycznej o wolność i nadzieję

Mija 105. rocznica wystąpienia rosyjskich robotników i chłopów, które doprowadziło do obalenia kapitalizmu. Jego symboliczny początek stanowiła salwa z krążownika Aurora. W załodze okrętu, jak i w rewolucyjnych oddziałach uczestniczących w odebraniu władzy kapitalistycznemu rządowi tymczasowemu, służyli również Polacy.

Rewolucja Październikowa, która zaczęła się w nocy z 6. na 7. listopada 1917 r., stała się momentem wyzwolenia dla milionów wyzyskiwanych. Rozpoczęło się tworzenie nowego, socjalistycznego porządku, proces o niespotykanej wcześniej skali. Władze przejęły rady robotnicze, chłopskie i żołnierskie, będące przedstawicielstwem klas pracujących. Tworzono wspólnoty wiejskie, a robotnicy zarządzali fabrykami.

Podczas późniejszych zmagań z siłami kontrrewolucyjnymi przez Czerwoną Gwardię oraz Armię Czerwoną przewinęło się niemal 100 tysięcy Polaków. Rewolucja Październikowa stworzyła sytuację bez której realizacja prawa Polski do pełnej niepodległości byłaby niemożliwa, przyczyniając się do obalenia, kontynuującej w praktyce, tradycje caratu w dziedzinie polityki nacjonalistycznej i burżuazyjnej rosyjskiego rządu tymczasowego. Dzięki anulacji traktatów rozbiorowych przez młody rząd radziecki w sierpniu 1918 r. sprawa polska została wniesiona formalnie na forum dyplomacji i polityki międzynarodowej. Literatura prezentująca tendencyjne spojrzenie na komunizm konsekwentnie pomija bądź przeinacza fakty, które musiałyby prowadzić do przewartościowania demonicznego wizerunku rewolucji październikowej w Rosji. Obiektywne spojrzenie na historię musi doprowadzić do wniosku, że to nie białogwardziści, ale bolszewicy byli w owym czasie jedynym szczerym i konsekwentnym sojusznikiem polskich wysiłków niepodległościowych. W okresie międzywojennym polscy komuniści niezmiennie podkreślali istotę niepodległości i suwerenności Polski powiązanej z ich wysiłkami i działaniami związanymi z wyzwoleniem polskiego proletariatu.

Więcej o polskiej myśli komunistycznej o niepodległości Polski można przeczytać w wybranych materiałach archiwalnych z dziejów przedwojennej KPP (1919-1938), które udostępniliśmy na naszej stronie w związku z reżimowymi obchodami 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 r.

Rewolucja Październikowa pozostaje jednym z najważniejszych wydarzeń w historii dziejów ludzkości, jak również wzorem dla wielu uciskanych na całym świecie i stanowi niezwykle ważną i niekwestionowaną cezurę dla nowej epoki w historii ludzkości, gdyż wówczas po raz pierwszy to właśnie wywłaszczeni, upodleni i wyzyskiwani zdobyli i utrzymali władzę, by móc zmieniać oblicze świata. Włodzimierz Lenin mówił, że czasami historia potrzebuje impulsu do zmiany na lepsze. Takim impulsem była Wielka Socjalistyczna Rewolucja Październikowa.

6 listopada 1917 r. oddziały Organizacji Wojskowej na rozkaz Komitetu Wojskowo-Rewolucyjnego Rady Piotrogrodzkiej bez oporu zajęły strategiczne punkty stolicy Rosji, zaczynając od central telefonicznych, budynku Poczty Głównej i telegrafu oraz mostów na Newie. Odbyło się to najczęściej przez prostą zmianę posterunków. Gwardia Czerwona zajmowała lokalne posterunki policji i przejmowała jej funkcje. O godzinie 21:40 7 listopada z działa okrętu „Aurory” stojącej na Newie naprzeciw Pałacu Zimowego oddano strzał jako umówiony sygnał do szturmu na Pałac Zimowy na komendę okrętowego komisarza A. Biełyszewa. Członkiem ówczesnej załogi był także Polak Leon Garbaczewski. Natomiast 12 listopada na piotrogrodzkim przedmieściu Pułkowo oddział trzech tysięcy marynarzy powstrzymał i zmusił do odwrotu interwencję zbrojną 3. Korpusu Kawaleryjskiego generała Piotra Krasnowa w obronie burżuazyjnego Rządu Tymczasowego. Wieczorem 6 listopada do siedziby Komitetu Wojskowo-Rewolucyjnego Rady Piotrogrodzkiej dotarł Lenin. Nazajutrz 7 listopada cały Piotrogród (oprócz siedziby rządu – Pałacu Zimowego) był w rękach rewolucjonistów. Przewrót odbył się prawie niepostrzeżenie – toczyło się normalne życie miasta – jeździły tramwaje, czynne były kina, restauracje, odbywały się koncerty i występy baletowe. Pałac Zimowy został zajęty dopiero 8 listopada o godz. 2.10 w nocy. 9 listopada II Zjazd Rad Delegatów Robotniczych i Żołnierskich ogłosił po wystąpieniu Włodzimierza Lenina przejęcie władzy przez Rząd Tymczasowy Robotników i Chłopów. II Zjazd przyjął także dekret o pokoju – apelu do wszystkich państw o natychmiastowe rozpoczęcie rokowań o zawarcie demokratycznego pokoju bez aneksji i kontrybucji – oraz dekret o ziemi – ogłaszający socjalizację ziemi, tj. wycofanie jej z obrotu handlowego i przekazanie w użytkowanie lokalnym wspólnotom chłopskim.

Rząd Lenina wydał następnie dekrety o bezpłatnym, świeckim nauczaniu i inne postanowienia realizujące werbalnie postulaty socjalizmu, wprowadzające ośmiogodzinny dzień pracy, kontrolę robotniczą nad przedsiębiorstwami, o proklamowaniu suwerenności narodów dawnego Imperium, nacjonalizacji banków, zniesieniu rang cywilnych i stanów, wprowadzeniu rozwodów, oddzieleniu państwa i edukacji od cerkwi, utworzeniu Armii Czerwonej, nacjonalizacji magazynów zbożowych, handlu zagranicznego, przemysłu naftowego, wielkiego przemysłu, floty handlowej, przedsiębiorstw kolejowych, transportu, młynów, wprowadzeniu kalendarza gregoriańskiego, walki ze spekulacją, konfiskaty majątku rodziny carskiej czy likwidacji kolei prywatnych. W całej Rosji władzę objęły formalnie komitety rewolucyjne oraz rady delegatów robotniczych, żołnierskich i chłopskich.