Dane opublikowane przez międzynarodową organizację Oxfam w połowie stycznia. potwierdzają pogłębianie się nadzwyczajnej koncentracji światowego kapitału oraz rosnących dysproporcjach majątkowych w dobie kapitalistycznego kryzysu. Od początku pandemii Covid-19 spadły dochody 99% ludzkości. W tym samym czasie 10 najbogatszych multimiliarderów podwoiło swoje majątki z 700 mld do 1,5 bln dolarów. Ich zasoby rosły o 1,3 mld dolarów dziennie. Mają oni obecnie sześciokrotnie więcej zasobów niż 3,1 mld mieszkańców Ziemi.
Jednocześnie kryzys oraz pandemia zepchnęły około 160 milionów osób poniżej granicy nędzy. Sytuacja o wiele bardziej odbiła się na kobietach niż na mężczyznach. Co najmniej 13 milionów kobiet straciło pracę w wyniku kryzysu. Ich dochody spadły o ponad 800 miliardów dolarów.
W raporcie „Nierówności zabijają” przedstawionym w ramach Agendy Davos Światowego Forum Ekonomicznego, Oxfam zwraca uwagę, że codziennie w wyniku biedy umiera 21 tysięcy osób. Liczbę tę wyliczono na podstawie zgonów na uleczalne choroby, z powodu braku dostępu do leków i służby zdrowia, przemocy wymierzonej w wyzyskiwane społeczności oraz katastrof naturalnych, które nie spowodowałyby zniszczeń w zasobniejszych społecznościach. Raport zwraca również uwagę na narastającą przemoc wymierzoną w najsłabsze ekonomicznie grupy. Kryzys nasilił ich wyzysk, pozbawiając dotychczasowych form utrzymania, między innymi prac sezonowych. Kryzys pandemiczny uderzył o wiele silniej w społeczności emigranckie. Na przykład w Wielkiej Brytanii prawdopodobieństwo śmierci na Covid-19 osób ze społeczności banglijskiej była pięciokrotnie wyższa niż wśród białych Anglików. W Brazylii czarnoskórzy obywatele umierali 1,5 raza częściej niż biali.
Wiele krajów rozwijających się nie było w stanie zakupić szczepionek po cenach określonych przez wielkie koncerny medyczne. Niektóre państwa, aby nabyć szczepionki dokonywały cięć wydatków socjalnych. Odbijało się to między innymi na dostępie do służby zdrowia. Wzrósł także poziom zadłużenia tych państw, gównie wobec międzynarodowych instytucji finansowych.
„Nigdy wcześniej korygowanie brutalnej niesprawiedliwości, tej obscenicznej nierówności oraz odebranie elitom władzy oraz majątku, również poprzez opodatkowanie, nie było tak istotne dla ratowania życia oraz zasilenia funduszami realnej ekonomii” powiedziała szefowa Oxfam Gabriela Bucher. Organizacja zwraca uwagę, że wielkie fortuny są w dużej mierze wynikiem spekulacji finansowych. Opierają się na pomnażaniu pieniędzy dzięki różnorodnym instrumentom finansowym, a nie inwestycjom, innowacjom czy produkcji.
Podczas kryzysu wielkie monopole cieszyły się przywilejami podatkowymi i dokonywały koncentracji kapitału. W ostatnim roku trend ten był szybszy niż przez 15 lat – w okresie 2000-2015. Kontynuowano również politykę prywatyzacji i komercjalizacji, między innymi służby zdrowia, a także patentów medycznych, w tym związanych ze szczepionkami.
Oxfam wzywa aby w obliczu kryzysu opodatkować wielki kapitał, a także zlikwidować jego przywileje. Zaleca cofnięcie praw utrudniających obywatelom zrzeszanie się i organizowanie związków zawodowych. Apeluje również do władz państw rozwiniętych aby wspierały podczas pandemii kraje rozwijające się. Oxfam proponuje aby zrezygnować z części praw patentowych dotyczących szczepionek na Covid-19 i umożliwić krajom rozwijającym się produkcję generycznych odpowiedników.
Są to jednak tylko słuszne hasła. Brakuje propozycji jak wprowadzić je w życie. Oxfam nie chce zauważyć, że wszelkie patologie, na które zwraca uwagę, stanowią część kapitalistycznej gospodarki. Bez międzynarodowego, społecznego oporu oraz obalenia systemu kapitalistycznego, szersza zmiana nie jest możliwa. Wielki kapitał uzyskał tak ogromne wpływy polityczne, że wszelkie reformy zostaną przez niego powstrzymane lub sprowadzone jedynie do powierzchownej korekty systemu. Jest świadom, że brakuje funduszy na zażegnanie kryzysu. Najbogatsi nie chcą jednak dzielić się nawet częścią swojego majątku z resztą światowej populacji. Kapitalizm opiera się na braku empatii oraz stawianiu pieniędzy ponad ludzkim życiem.
To socjalistyczna Kuba oferuje w pandemii pomoc dla państw rozwijających się, gdy wielkie koncerny starają się je grabić i korzystać z kryzysu dzięki prawom patentowym. Kubańscy lekarze niosą pomoc na całym świecie, a kapitalistyczne rządy likwidują systemy publicznej ochrony zdrowia. Ostatnie lata dobitnie pokazują iż socjalizm niesie postęp, a kapitalizm zabija.